Pisowski rząd chwali się tym, iż udaje mu się panować na deficytem budżetowym. Politycy PiS pieją z zachwytu nad tym, iż w ramach programu 500+ zredukowali niemal do zera polską biedę. Niestety takie tezy są wyłącznie ideologicznymi interpretacjami niezgodnymi z twardymi liczbowymi faktami. Polska jest nadal państwem, w którym rząd w sposób spektakularny łupi podatkami większość obywateli. Pod względem skali tego łupienia zajmujemy pierwsze miejsce wśród krajów OECD (najbardziej rozwiniętych na świecie). Proces ten trwa od początków polskiej, ustrojowej transformacji. Co więcej, nieustannie pogłębia się. Jest to proces toksyczny społecznie.
 |
| Dolar jako symbol bogactwa |
Podatki PIT w Polsce w porównaniu z obciążeniami fiskalnymi w krajach OECD
Najliczniejszą grupą zarobkową w każdym społeczeństwie są ci obywatele, którzy przynależą do jednej z trzech kategorii: (i) zarabiających około 67% przeciętnej pensji i posiadających dwójkę dzieci na utrzymaniu; (ii) zarabiających około 100% średniej krajowej w rodzinie z dwójką dzieci i z niepracującym współmałżonkiem; (iii) zarabiających około 100% średniej w rodzinie z dwójką dzieci i współmałżonkiem zarabiającym 33% średniej krajowej. W 2016 roku średni, miesięczny dochód brutto obywatela Polski należącego do którejś z trzech wymienionych kategorii wynosił 2700 złotych.
 |
| W Polsce biedakami są nauczyciele |
Statystyka średniego opodatkowania PIT dochodów należących do trzech wymienionych grup zarobkowych, w krajach OECD, prezentuje się następująco (pierwsza liczba oznacza wysokość średniego podatku w grupie osób samotnie wychowujących dwójkę dzieci i osiągających dochód w wysokości 67% średniego dochodu w danym kraju; druga liczba oznacza wysokość średniego podatku w grupie osób posiadających niepracującego współmałżonka i dwójkę dzieci i osiągających 100% średniego dochodu w danym kraju; trzecia liczba wskazuje na wysokość średniego podatku w grupie osób - posiadających dwójkę dzieci i współmałżonka z dochodem w wysokości 33% - osiągających dochód w wysokości 100% średniego dochodu wdanym kraju; ostatnia liczba jest średnią z trzech liczb w nawiasie; dane znajdują się na stronie OECD http://stats.oecd.org/Index.aspx?DataSetCode=AWCOMP ):
1. Irlandia (-31.55, -1.57, 4.61) -9.50
2. Kanada (-28.68, 1.16, 10.97) -5.52
3. Nowa Zelandia (-13.02, 6.15, 12.96) 2.03
4. Estonia (-5.40, 3.79, 8.13) 2.23
5. Szwajcaria (-2.14, 3.41, 6.61) 2.63
6. Czechy (-0.5, 2.40, 10.19) 4.03
7. Luksemburg (-3.76, 5.90, 10.86) 4.33
8. Chile (6.10, 7.00, 4.65) 5.92
9. Meksyk (3.75, 10.84, 6.55) 7.05
10. Izrael (-5.07, 14.95, 12.11) 7.33
11. Słowacja (5.23, 6.74, 12.38) 8.12
12. Australia (-7.10, 13.19, 19.86) 8.65
13. Portugalia (2.74, 11.16, 13.07) 8.99
14. Słowenia (-4.04, 11.60, 19.75) 9.10
15. Wielka Brytania (-2.44, 17.83, 15.29) 10.23
16. Korea Południowa (8.41, 11.70, 11.31) 10.47
17. Hiszpania (1.77, 14.07, 16.29) 10.71
18. OECD (3.03, 14.30, 16.45) 11.26
19. USA (5.04, 14.10, 17.67) 12.27
20. Francja (1.00, 18.08, 19.09) 12.72
21. Węgry (3.97, 14.81, 19.44) 12.74
22. Włochy (1.43, 19.08, 18.70) 13.07
23. Łotwa (7.87, 15.53, 17.86) 13.75
24. Holandia (-2.83, 24.61, 19.81) 13.86
25. Austria (5.85, 18.19, 17.85) 13.96
26. Japonia (13.53, 16.10, 17.70) 15.78
27. Szwecja (12.70, 18.47, 17.79) 16.32
28. Norwegia (11.83, 22.72, 21.76) 18.77
29. Finlandia (10.73, 25.21, 21.32) 19.09
30. Polska (17.83, 19.19, 20.66) 19.23
31. Islandia (15.85, 18.26, 24.37) 19.49
32. Grecja (14.69, 23.02, 22.32) 20.01
33. Belgia (15.75, 20.94, 23.95) 20.21
34. Dania (6.63, 25.48, 29.01) 20.37
35. Niemcy (17.62, 21.29, 26.93) 21.95
36. Turcja (22.39, 25.25, 23.64) 23.76
Liczby w tabelce można interpretować jako pokazujące to, ile średnio złotych z kwoty 100 złotych dane państwo zabierało obywatelowi z jego zarobków w 2016 roku, należącemu do jednej z trzech wymienionych kategorii zarobkowych. W Polsce obywatelom, którzy zarabiali około 2700 złotych brutto w 2016 roku, państwo z każdej stówki zabierało 19 złotych i 23 grosze. W Irlandii i w Kandzie do każdych 100 złotych, zarobionych przez najbiedniejszych obywateli, państwo, odpowiednio, dokładało średnio 9.5 zł. oraz 5.52 złote.
Podatki płacone przez biednych obywateli w porównaniu z podatkami płaconymi przez zamożnych obywateli w państwach OECD
Według statystyk OECD, najbogatszą grupę zarobkową w danym państwie tworzą ci obywatele, którzy zarabiają około 167% średniej krajowej w danym państwie i nie posiadają dzieci. W Polsce w 2016 roku średnie miesięczne zarobki brutto w tej grupie wynosiły miesięcznie około 5800 złotych. We wszystkich państwach OECD najbogatsi obywatele płacą wyższe podatki niż obywatele należący do którejś trzech wymienionych wyżej kategorii zarobkowych. Różnice w podatkach w poszczególnych państwach pomiędzy najbogatszymi i tymi, którzy uzyskują najczęstsze wynagrodzenia (czyli 67% średniego, krajowego wynagrodzenia brutto), przedstawia następujący ranking:
1. Irlandia 40.89
2. Luksemburg 34.3
3. Kanada 31.87
4. Belgia 28.30
5. Słowenia 28.27
6. Włochy 26.42
7. Portugalia 25.37
8. Holandia 24.07
9. Austria 23.51
10. Czechy 22.56
11. Niemcy 21.91
12. Francja 21.82
13. Dania 21.78
14. Australia 21.56
15. Nowa Zelandia 21.54
16. Węgry 20.76
17. Szwecja 19.83
18. Izrael 19.57
19. OECD 19.54
20. Wielka Brytania 19.54
21. Finlandia 19.15
22. Szwajcaria 19.1
23. USA 19.05
24. Słowacja 17.77
25. Estonia 17.26
26. Hiszpania 16.55
27. Łotwa 16.12
28. Norwegia 15.66
29. Islandia 14.73
30. Grecja 12.36
31. Japonia 10.14
32. Meksyk 8.39
33. Turcja 8.1
34. Korea Południowa 7.20
35. Polska 6.44
36. Chile 2.09
Liczby wskazują to, o ile mniej procent swojego wynagrodzenia najbiedniejsi obywatele danego państwa płacą w stosunku do najbogatszych pobratymców. Polscy biedacy płacą jedynie o 6.44% mniej w porównaniu, na przykład, z biedakami z Kanady, którzy płacą aż o 31.87% mniej, niż ich bogaci krajanie.
Skonstruować można parametr nienawiści fiskalnej bogatych obywateli danego kraju w stosunku do ubogich krajan. W każdym państwie OECD ubodzy obywatele płacą mniejszy podatek niż ich bogaci ziomkowie. Tę różnicę w stopie opodatkowania pomiędzy bogatymi i biednymi można określić mianem ulgi fiskalnej biednych w stosunku do bogatych (zob. ranking powyżej). To, ile wynosi udział procentowy ulgi fiskalnej biednych w stosunku do bogatych w stopie podatkowej bogatych, można uznać za pomiar nienawiści fiskalnej bogatych obywateli danego kraju w stosunku do biednych pobratymców. Im ten udział jest wyższy, tym nienawiść fiskalna bogatych w stosunku do biednych jest niższa. Oto ranking:
1. Irlandia 130%
2. Kanada 121%
3. Nowa Zelandia 91.4%
4. Luksemburg 88.8%
5. Estonia 88.5%
6. Szwajcaria 87.9%
7. Czechy 84.8%
8. Słowenia 75.6%
9. Portugalia 73.8%
10. Izrael 72.7%
11. Australia 71.4%
12. Francja 69.2%
13. Słowacja 68.6%
14. Włochy 66.9%
15. Wielka Brytania 65.6%
16. Holandia 63.4%
17. Austria 62.7%
18. Węgry 61.9%
19. OECD 61.4%
20. USA 60.8%
21. Hiszpania 60.7%
22. Belgia 58.3%
23. Szwecja 54.8%
24. Meksyk 54.3%
25. Łotwa 53.9%
26. Dania 51.7%
27. Finlandia 50.1%
28. Niemcy 49.9%
29. Norwegia 45.5%
30. Islandia 43%
31. Korea Południowa 40.7%
32. Japonia 39.1%
33. Grecja 38.2%
34. Chile 26.1%
35. Turcja 25.4%
36. Polska 25.1%
W Polsce, która zajmuje ostatnie miejsce w rankingu, ulga fiskalna biednych obywateli wynosi jedynie 25.1% podatku płaconego przez najbogatszych. W Czechach ta ulga wynosi aż 84.8% i jest jedną z najwyższych na świecie. Biedni Słowacy są obciążeni o 68.6% mniejszą stopą podatkową w stosunku do swoich bogatych sąsiadów.
 |
| Posłowie PiS zarabiają powyżej 167% średniej krajowej |
Oznacza to, że w Polsce biedni są niemiłosiernie łupieni przez bogatych. Muszą oni zrzucać się na funkcjonowanie państwa jedynie o 25% razy mniej niż bogaci, podczas gdy w Irlandii czy w Kanadzie biedni płacą podatki od 121% do 130 % mniejsze niż ich bogaci współobywatele (państwo biednym dopłaca). Pod względem różnicy w opodatkowaniu biednych i bogatych obywatel, Polska przejawia w sposób spektakularny aberrację fiskalną. Polska jest dzikim krajem, w którym bogaci "okradają biednych".
 |
| Bogaci obywatele Polski: władza. |
Biedacy w Polsce gonią wolniej zachodnie zarobki niż ich bogaci współbratymcy
W 2016 roku roczne zarobki netto samotnych osób z dwójką dzieci i osiągających 67% średniego wynagrodzenia w swoim kraju osiągnęły według parytetu siły nabywczej (w dolarach międzynarodowych), następujące kwoty:
1. Szwajcaria 47953
2. Luksemburg 45551
3. Holandia 43783
4. Australia 40706
5. Irlandia 39430
6. Wielka Brytania 36911
7. Dania 35850
8. Norwegia 35455
9. Kanada 35366
10. Austria 35124
11. Niemcy 34084
12. USA 33430
13. Islandia 33291
14. Belgia 32859
15. Francja 31715
16. Korea Południowa 30055
17. Nowa Zelandia 30053
18. Japonia 29133
19. Finlandia 28966
20. OECD 27944
21. Włochy 27847
22. Szwecja 27755
23. Hiszpania 26507
24. Izrael 26247
25. Słowenia 21913
26. Portugalia 19513
27. Grecja 18847
28. Estonia 18035
29. Czechy 17435
30. Węgry 16 487
31. Polska 15054
32. Turcja 14611
33. Słowacja 14509
34. Chile 12908
35. Łotwa 12677
36. Meksyk 8456
Wśród państw OECD, polscy biedacy w 2016 roku zarabiali netto rocznie nieco ponad 15 tys. dolarów międzynarodowych. Kwota ta stanowi 53.9% średnich zarobków biednych obywateli państw OECD. Polski biedak jest około o połowę biedniejszy od biedaka w typowym państwie cywilizowanego, zachodniego świata. Warto zauważyć, że biedacy w Czechach i na Węgrzech osiągają wyższe dochody niż biedacy w Polsce.
 |
| Posłowie zarabiają powyżej 167% średniej krajowej |
Sytuacja zmienia się wyraźnie w wypadku dochodów netto najbogatszych obywateli naszego kraju, którzy w 2016 roku zarabiali 167% średniej krajowej. Oto ranking rocznych zarobków bezdzietnych osób zarabiających 167% średnich zarobków w poszczególnych krajach według parytetu siły nabywczej (w dolarach międzynarodowych):
1. Szwajcaria 91593
2. Korea Południowa 67343
3. Luksemburg 67154
4. Australia 66113
5. Holandia 65870
6. Norwegia 65724
7. Islandia 64863
8. Japonia 62201
9. Wielka Brytania 62181
10. USA 60262
11. Austria 58132
12. Niemcy 57891
13. Dania 55366
14. Francja 52273
15. Irlandia 51262
16. Nowa Zelandia 50656
17. Szwecja 50597
18. Kanada 50454
19. Belgia 50059
20. Finlandia 50003
21. Hiszpania 48925
22. OECD 48653
23. Izrael 45519
24. Włochy 42609
25. Grecja 37244
26. Estonia 34339
27. Polska 33939
28. Słowenia 32882
29. Portugalia 32826
30. Turcja 31977
31. Czechy 31742
32. Chile 31518
33. Węgry 28459
34. Słowacja 28281
35. Łotwa 24053
36. Meksyk 18516
Polski bogacz zarabia więcej niż bogacz na Węgrzech, w Czechach i nawet w Portugalii. Bardzo blisko nam do bogatych obywateli Włoch. Bogaty mieszkaniec Rzymu nie zarabia wiele więcej od bogatego Warszawiaka.
Porównując pozycję w rankingu OECD Polaków zarabiających 67% średniej krajowej w 2016 roku z Polakami zarabiającymi w 2016 roku 167% średniej krajowej, łatwo zauważyć, iż różnica pod względem zajmowanej pozycji jest wynikiem płacenia przez polskich bogaczy niskich podatków w porównaniu z obywatelami pozostałych państw OECD oraz płacenia względnie wysokich podatków przez polskich biedaków.
Tempo doganiania przeciętnych zarobków obywateli państw OECD jest znacząco różne w wypadku polskich biedaków i polskich bogaczy. Ci pierwsi znacząco wolniej doganiają pod względem swoich dochodów biedaków z państw OECD.
Oto zestawienie tego, jaki procent dochodów netto w grupie osób osiągających 67% średnich zarobków w państwach OECD i posiadających dwójkę dzieci, stanowiły w poszczególnych latach dochody netto osób należących do tej samej kategorii zarobkowej w Polsce:
2008 r. (45.3%), 2009 r. (44.8%), 2010 r. (47.4%), 2011 r. (49%), 2012 r. (49.5%), 2013 r. (50.4%), 2014 r. (52.8%), 2015 r. (53.3%), 2016 r. (53.9).
Okazuje się, że w 2009 roku pod rządami PO dochody polskich biedaków spadły (w tym samym roku dochody najbogatszych Polaków wzrosły o 1.1% w stosunku do średniej OECD, co pokazuje zestawienie poniżej). Od 2008 roku do 2016 roku dochody netto polskich biedaków w stosunku do średnich dochodów netto w krajach OECD wzrosły o 8.6%. Oznacza to, że roczne tempo doganiania zarobków biednych obywateli OECD przez biednych obywateli naszego kraju wynosi 0.95%. W tym tempie polski biedak dogoni pod względem swoich zarobków biedaka z Włoch i Szwecji (na ogół imigranta) za około 40-45 lat.
 |
| Biedni obywatele protestują |
Oto zestawienie tego, jaki procent dochodów netto w grupie bezdzietnych osób osiągających 167% średnich zarobków w państwach OECD, stanowiły w poszczególnych latach dochody netto osób należących do tej samej kategorii zarobkowej w Polsce:
2008 r. (57.7%), 2009 r. (58.8%), 2010 r. (61.4%), 2011 r. (63.3%), 2012 r. (63.5%), 2013 r. (64.6%), 2014 r. (68.1%), 2015 r. (68.7%), 2016 r. (69.7%)
Tempo doganiania zarobków najbogatszych obywateli OECD przez polskich bogaczy było najwyższe w 2014 roku, przed wyborami parlamentarnymi w 2015 roku. Ówczesny rząd PO zafundował polskim bogaczom wzrost dochodów w stosunku do średnich dochodów bogaczy z państw OECD aż o 3.5%. Dla porównania dochody biednych wzrosły wówczas jedynie o 2.4%. Roczne tempo doganiania zarobków bogatych obywateli OECD przez Polaków zarabiających 167% średniej krajowej wynosi 1.33%. Oznacza to, że zarobki polskich bogaczy osiągną wartość bliską średnim zarobkom bogaczy z państw OECD za około 20-25 lat.
Puenta
Wraz z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, nasz kraj rozwija się według toksycznego modelu fiskalnego, który można określić mianem „chińskiego kapitalizmu”. Zgodnie z nim bogaci mają się bogacić kosztem biednych. Procesy akumulacji kapitału mają przyspieszać wraz ze wzrostem skumulowanej wartości kapitałowej. Toksyczność tego modelu polega na tym, iż jego funkcjonowanie wytwarza w zastraszająco szybkim tempie klasę społeczną „kapitalistycznych mandarynów”. Bogaci rodzice (zawsze usytuowani w kontekście władzy: politycznej, wojskowej, policyjnej, sądowniczej, medialnej, finansowej, gospodarczej) dają światu bogate dzieci, zaś biedni rodzice płodzą biedne dzieci. Procesy migracji społecznej z klasy biednych do klasy bogatych są zablokowane. Zanikają mechanizmy konkurencji i rywalizacji społecznej. Kompetencja przestaję odgrywać społeczno-twórczą rolę. Jej miejsce zaczyna zajmować: układ towarzyski, pochodzenie oraz posiadanie władzy. Taka dynamika społeczna generuje postawy nienawiści klasowej w stosunku do bogatych obywateli w grupie biedaków - stanowiącej większość. Nastaje presja rewolucyjna, która uruchamia po stronie władzy działania retorsyjne. System przekształca się w „demokraturę” lub po prostu dyktaturę klasy mandarynów kapitalistycznych.
***
***
Wojciech Krysztofiak - autor prac naukowych w czasopismach : „Synthese”, „Husserl Studies”, „Axiomathes”, „Semiotica”, „Filozofia Nauki”, „History and Philosophy of Logic”, „Foundations of Science”; stypendysta: The Norwegian Research Council for Science and the Humanities, The Soros Foundation-Open Society Institute; członek The Rationalist International
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz